Ελευθερία Μπερνιδάκη-Άλντους



Περιοδικό του Pierce College - Συνέντευξη - Τεύχος 1/ Άνοιξη 2007

Πίσω στο Περιοδικά



Ποια είναι η ομορφότερη ανάμνησή σας από το Pierce;

Το πρώτο πρωινό την ώρα της προσευχής που συνειδητοποίησα ότι ήμουν πραγματικά μαθήτρια του κολλεγίου.
Ήμουν η πρώτη τυφλή μαθήτρια που έγινε δεκτή στο σχολείο, με πρωτοβουλία της τυφλής δασκάλας μου Κίτσας Νικολαίδου από τον οίκο τυφλών και της τότε προέδρου του κολλεγίου Margaret Stewart. Οι φωτισμένες αυτές γυναίκες μου έδωσαν την ευκαιρία να σπουδάσω σε αυτό το υπέροχο σχολείο, σε μια εποχή που στη χώρα μας, τα παιδία με αναπηρία ήταν σχεδόν αποκλεισμένα από την εκπαίδευση. Την αγάπη και τη συμπαράσταση που έζησα στην οικογένεια του Pierce δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Η διοίκηση και ο καθηγητικός σύλλογος πήραν συνειδητές αποφάσεις να μου δώσουν τις ευκαιρίες που χρειάζονταν για να γίνω μια άριστη μαθήτρια και να συμμετέχω σε πολλές δραστηριότητες της σχολικής ζωής και του οικοτροφείου. Καθηγητές και συμμαθήτριες, καθώς και η διευθύντρια του οικοτροφείου η κυρία Χανιώτου, με ρωτούσαν τι χρειαζόμουν, χωρίς να μου επιβάλουν δικές τους λύσεις και χωρίς να με ξεχωρίζουν από τα άλλα παιδιά. Αυτή η σωστή αντιμετώπιση με έμαθε να ξεχωρίζω τον τύπο από την ουσία και στις δικές μου αποφάσεις.

Ποιός/ά ήταν ο αγαπημένος σας καθηγητής/τρια;

Αγαπημένοι καθηγητές είναι συνήθως αυτοί που μας κάνουν να νιώθουμε καλά γι’ αυτό που είμαστε και να προσπαθούμε να βάλουμε τα δυνατά μας στη διαδικασία της μάθησης. Οι περισσότεροι καθηγητές μου ήταν αγαπημένοι για μένα και μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι οι καθηγητές της φυσική, της χημείας και των μαθηματικών, μαθήματα που απαιτούν τη χρήση του πίνακα, βρίσκανε τρόπους να εξηγούν και σε μένα την ώρα της παράδοσης αυτά που έπρεπε να αντιληφθώ.
Οι καθηγητές της φιλολογίας και της ιστορίας επηρέασαν τις αποφάσεις για τις σπουδές μου με την αγάπη που μου ενέπνευσαν για τα μαθήματα τους. Οι στιγμές στην τάξη του Μπαλούμη για το μάθημα της λογοτεχνίας με έκαναν να ανακαλύψω την ιδιαίτερη έφεση μου για την λογοτεχνία και το γράψιμο.

Ποιό ήταν το πιο σημαντικό εφόδιο για τη ζωή που αποκομίσατε από το Pierce;

Στο Pierce έμαθα να εμπιστεύομαι τις δυνάμεις μου, μέσα από τις πολλές ευκαιρίες που μου δόθηκαν σε διάφορες δραστηριότητες του σχολείου. Συμμετείχα για παράδειγμα στη χορωδία και στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Φωτεινές Ημέρες». Ένα καλό σχολειό δεν πρέπει μόνο να έχει καλούς καθηγητές και υποδομές, αλλά και να δίνει ευκαιρίες στους μαθητές να ανακαλύψουν τα ταλέντα και τις ικανότητες τους.

Tι/ ποιός/ ποιά σας ενέπνευσε, ώστε να ασχοληθείτε με τα κοινά;

Η Κοραλλιά Κροκοδύλου ήταν ο άνθρωπος που με το παράδειγμα της μου έδειξε τι θα πει να αγαπάς και να νοιάζεσαι πέρα από αυτό που επιβάλει το καθήκον ενός διευθυντή σχολείου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την τελευταία τάξη του λυκείου που τη ρώτησα δειλά δειλά εάν επιτρέπεται σε τυφλά παιδιά να σπουδάζουν στα πανεπιστήμια των Η.Π.Α. Ήθελα να δω την αντίδραση της στην επιθυμία μου να κάνω και εγώ το μεγάλο αυτό ταξίδι, όπως άλλες μου συμμαθήτριες που είχαν την οικονομική δυνατότητα και που δεν είχαν πρόβλημα αναπηρίας. Εκείνη, παρά τους φόβους μου, όχι μόνο δεν με απέτρεψε, αλλά με ενεθάρρυνε να κάνω τις απαραίτητες αιτήσεις στα πανεπιστήμια. Έγινα δεκτή από το Πανεπιστήμιου του Rochester με υποτροφία και έφυγα μόνη μου για το αεροδρόμιο του Kennedy, όπου περίμενα να με συναντήσει κάποιος άγνωστος εκπρόσωπος από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Φαντάζεσθε λοιπόν την έκπληξη μου όταν με παρέλαβε μεν ο άγνωστος που περίμενε για να με βοηθήσει, και με έβαλε στην αγκαλιά της Κοραλλιας Κροκοδύλου. Είχε κανονίσει το ταξίδι της στις Η.Π.Α. για να με υποδεχθεί στη Νέα Υόρκη και να με ξεπροβοδήσει στο πανεπιστήμιο του προορισμού μου με το επόμενο αεροπλάνο. Αυτή η ανιδιοτελής αγάπη, αυτή η γνωστή στάση ζωής της κυρίας Κροκοδύλου ενέπνευσε και σε μένα τη διάθεση να θέλω να ασχοληθώ με τα κοινά προσπαθώντας να δώσω καλύτερες ευκαιρίες σε ανθρώπους που θα μπορούσαν να πετύχουν κάτι περισσότερο με τι δική μου βοήθεια.

Ποιά θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας στη μέχρι τώρα πολιτική σας πορεία;

Την ολοκλήρωση της έκθεσης της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για θέματα αναπηρίας, η οποία ολοκληρώθηκε τον περασμένο Μάιο. Ως Πρόεδρος της επιτροπής αυτής είμαι ιδιαίτερα υπερήφανη γι’ αυτή την προσπάθεια. Για πρώτη φορά στη Βουλή καταγράφηκαν ορισμένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των πολιτών με αναπηρία και διατυπώθηκαν συγκεκριμένες προτάσεις για την επίλυση τους. Οι προτάσεις της επιτροπής φιλοδοξώ να μην καταλήξουν σε κάποιο συρτάρι. Ιδιαίτερα για το λόγο ότι αυτές έχουν την στήριξη όλων των πολιτικών κομμάτων.

Τι θα θέλατε να επιτύχετε στο μέλλον;

Φιλοδοξία μου είναι να συμβάλλω και εγώ όσο το δυνατόν να σπάσουν επιτέλους οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας, που θεωρούν τους ανθρώπους με αναπηρία ως ασθενείς και άτομα που επιζητούν κάποια ελεημοσύνη. Οι συνάνθρωποι μας με αναπηρία αυτό που επιδιώκουν είναι πολύ απλό. Θέλουν ευκαιρίες. Ευκαιρίες να εργασθούν, να αναδείξουν το ταλέντο τους. Ευκαιρίες να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή όπως όλοι μας. Το 2007 που είναι το «Ευρωπαϊκό Έτος ίσων ευκαιριών για όλους» ελπίζω να βρει την ελληνική πολιτεία και κοινωνία πιο έτοιμη να δώσει αυτές τις ευκαιρίες στους συμπολίτες μας με αναπηρία.

Μετασχηματίζεται η πολιτική στις μέρες μας; Πώς και γιατί κατά την άποψή σας;

Είναι γεγονός ότι η πολιτική αλλάζει. Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των πολιτικών κομμάτων δεν είναι τόσο ευδιάκριτες όπως στο παρελθόν. Ο πολίτης δεν αξιολογεί πλέον σύμφωνα με χρώματα. Αξιολογεί τα κόμματα και την εκάστοτε Κυβέρνηση σύμφωνα με την ικανότητα τους να δώσουν συγκεκριμένες λύσεις στα προβλήματα του.

Αισθάνεστε ότι οι πολίτες εκτιμούν αρκετά την προσφορά των πολιτικών προσώπων;

Δυστυχώς ο πολίτης έχει αποστασιοποιηθεί από την πολιτική και βλέπει με δυσπιστία τους πολιτικούς. Όχι άδικα. Σίγουρα γι’ αυτό ευθύνες έχουν και οι ίδιοι οι πολιτικοί. Αρκετοί ενδιαφέρονται για το φαίνεσθαι και για το πως θα επανεκλεγούν και όχι για τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου. Ευθύνες όμως έχουν και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που δεν αναδεικνύουν τη δουλειά και τις προσπάθειες αξιόλογων ανθρώπων από όλους τους πολιτικούς χώρους που πραγματικά προσφέρουν έργο.

Θα συμβουλεύατε τα παιδιά σας να ασχοληθούν με τα κοινά;


Θα τους έλεγα ότι η προσφορά προς τον συνάνθρωπο, όταν αυτή γίνεται χωρίς ιδιοτέλεια, μπορεί να τους χαρίσει ιδιαίτερη ικανοποίηση. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να ασχοληθεί κανείς με τα κοινά. Η πολιτική δεν είναι ο μόνος. Υπάρχουν και οι εθελοντικές και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, των οποίων η προσφορά στην ελληνική κοινωνία είναι ιδιαίτερα σημαντική και αξιέπαινη.

Τι συμβουλεύετε τους σημερινούς μαθητές του Pierce;

Όποια εμπόδια και να συναντήσουν να μην εγκαταλείψουν ούτε τον αγώνα της ζωής, ούτε το όνειρο τους. Είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρουν. Αρκεί να δουλέψουν σκληρά και με όραμα. Το Pierce, τους δίνει πολλές ευκαιρίες να αποκτήσουν σημαντικά εφόδια για το μέλλον τους. Εφόδια που σίγουρα θα τους φέρουν πιο κοντά στους στόχους τους.

Ποιά είναι η θέση σας για το άρθρο 16 του Συντάγματος;

Κατά την άποψη μου, πρέπει να επιτραπεί η ίδρυση πανεπιστημίων ιδιωτικού χαρακτήρα, με συγκεκριμένες προϋποθέσεις: Τον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα τους, τον έλεγχο τους από την πολιτεία, και προπαντός την αξιολόγηση τους. Το γεγονός ότι τα ιδιωτικά Α.Ε.Ι. επιτρέπονται σε όλες τις χώρες της Ε.Ε, εκτός της Ελλάδος, σίγουρα δεν τιμά τον πολιτισμό μας. Τα μη-κρατικά πανεπιστήμια έχουν όλες τις δυνατότητες να διευκολύνουν την πρόσβαση όλο και περισσότερων νέων ανθρώπων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μπορούν επίσης να περιορίσουν την οικονομική αιμορραγία πολλών οικογενειών, που μη έχοντας άλλη επιλογή στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στο εξωτερικό και σίγουρα μπορούν να μειώσουν και την αφαίμαξη της πατρίδας μας από υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό, που ξενιτεύεται. Το βέβαιο είναι ότι μέσω της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων θα τονωθεί και η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού και τα κρατικά πανεπιστήμια θα αναγκασθούν εκ των πραγμάτων να εκσυγχρονισθούν προκειμένου να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητά τους.

Συνέντευξη [151.00 kb]

αρχή

Αποστολή σελίδας