Ελευθερία Μπερνιδάκη-Άλντους



Νέα Πειραιά και Σαρωνικού - Συνέντευξη κας. Ελευθερίας Μπερνιδάκη - Άλντους

Πίσω στο Εφημερίδες



Πρέπει πολίτες με αναπηρία να συμμετάσχουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων


Φωτογραφία κας. Ελευθερίας Μπερνιδάκη - ΆλντουςΚλείνω τα μάτια μου και κάνω όνειρα. Όνειρα με μαύρο φόντο αλλά γεμάτα θέληση για ζωή. Ύστερα. ανοίγω τα μάτια μου και σιγά σιγά ξεθωριάζουν από το δυνατό φως.

Αυτό όμως δεν συνέβη σε μια γυναίκα, που από τριών ετών έχασε το φως της, αλλά που με οδηγό, το φως της ψυχής της, υλοποίησε όνειρα και επιθυμίες, φωτίζοντας με τον πιο λαμπρό τρόπο το μονοπάτι, ώστε να ακολουθήσουμε τα βήματά της, ως λαμπρό παράδειγμα.
Ελευθερία Άλντους Μπερνιδάκη (τ. Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας). Μία γυναίκα που μας διδάσκει πώς να βγάλουμε τις παρωπίδες μας, πώς να εγκαταλείψουμε οριστικά το σκοτάδι μας και να αντιμετωπίσουμε τους ανθρώπους με αναπηρίες ως ισάξια μέλη της κοινωνίας μας.
Ευχή της; Οι άνθρωποι να προσδιορίζουν και να κατευθύνουν οι ίδιοι τη ζωή τους, βάσει των ικανοτήτων τους και να μην γίνονται μαριονέτες. Εξάλλου, η αναπηρία δεν πρέπει να αποτελεί το μοναδικό κριτήριο.

ΝΠ&Σ: Κα. Μπερνιδάκη, ως τέως πρόεδρος της ειδικής διακομματικής επιτροπής της Βουλής, για πρώτη φορά καταγράψατε σε μία έκθεση τα προβλήματα των ατόμων με αναπηρίες. Ύστερα λοιπόν από 28 συνεδριάσεις και ένα πόρισμα - έκθεση 77 σελίδων, τελικά τι κερδίσαμε και τι χάσαμε;
Ε.Μ: Για πρώτη φορά συγκροτήθηκε με εντολή του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή (από την αρχή της διακυβέρνησης της Ν.Δ) μία ειδική διακομματική επιτροπή, για την μελέτη των προβλημάτων των ανθρώπων με αναπηρίες και ολοκλήρωσε το έργο της καταθέτοντας ένα πόρισμα.
Αναβαθμίστηκε και καταξιώθηκε λοιπόν θεσμικά αυτό το μείζον ζήτημα, που απασχολεί το 10 με 12% των πολιτών της χώρας μας - αλλά και τις οικογένειές τους - που έχουν προβλήματα σοβαρής αναπηρίας. Παράλληλα καταγράφηκε μια οργανωμένη σειρά προτάσεων, που αν υλοποιηθεί έστω και ένα μικρό ποσοστό θα υπάρξει σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων αυτών.
Πιστεύω πως στα χρόνια που λειτούργησε η επιτροπή μας συνετέλεσε τα μέγιστα, για την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση της κοινής γνώμης, με την εντατική και πεισματική παρουσία μας, και με τα θέματα αυτά να απασχολούν συνεχώς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Εικόνα της κας. Μπερνιδάκη - ΆλντουςΝΠ&Σ: Πείτε μας δυο λόγια για το νομοσχέδιο για την ειδική αγωγή.
Ε.Μ: Πολύ σημαντική εξέλιξη αποτελεί και το νομοσχέδιο για την ειδική αγωγή που δόθηκε για δημόσια διαβούλευση στις 2 Απριλίου από τον Υπουργό Παιδείας, και εγκρίθηκε από την κυβερνητική επιτροπή στις 30 Απριλίου. Το εν λόγω νομοσχέδιο το είχαμε δουλέψει με υπουργό την Μαριέττα Γιαννάκου, και είναι ένα κομμάτι που το έχω πονέσει πολύ, γιατί γνωρίζω πολύ καλά ποιος είναι ο ρόλος της σωστής εκπαίδευσης. Το νομοσχέδιο για πρώτη φορά νομοθετεί την υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία. Μετά την ψήφισή του, όμως, μένει να δούμε το πόσο καλά και γρήγορα θα εφαρμοστούν οι διατάξεις του νόμου.
Λυπάμαι πάντως που η πρώτη πρόταση που κάναμε, να είναι μόνιμη αυτή η επιτροπή στη Βουλή, αφού είναι μεγίστης σημασίας, δεν έγινε δεκτή.

ΝΠ&Σ: Κα Μπερνιδάκη ξεκινήσατε την πολιτικής σας σταδιοδρομία ως Βουλευτής Επικρατείας (στην τρίτη θέση) της Νέας Δημοκρατίας το 2004. Στις εκλογές του 2007 συμμετείχατε στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας ως υποψήφια στην Α΄ Αθηνών. Τι θεωρείτε πως έφταιξε για τη μη επανεκλογή σας;
Ε.Μ: Δεν νιώθω απογοήτευση, ούτε θεωρώ πως έφταιξε κάτι για την μη επανεκλογή μου, παρόλο που ήθελα να επανεκλεγώ. Είχα πλήρη επίγνωση πόσο αδύνατον είναι για ένα άτομο με βαριά αναπηρία - όπως είναι η τυφλότητα - να κάνει αυτά που κάνουν οι συνυποψήφιοι του πολιτευτές για να εκλεγούν. Οι όροι δεν είναι ίσοι. Εκτός από θαύμα δεν επρόκειτο να επανεκλεγώ στη Βουλή. Ήταν όμως κάτι που ήθελα να το αναδείξω ως ζήτημα και ως δικαίωμα. Γιατί το έκανα; Πρώτον ήθελα να στηρίξω και να τιμήσω τον κ. Καραμανλή για την εμπιστοσύνη που έδειξε προς το πρόσωπό μου τοποθετώντας με σε μια θέση πολύ σημαντική. Επιπλέον όμως θεώρησα πως ήταν μια μεγάλη ευκαιρία αλλά και ιερή μου υποχρέωση να διεκδικήσω όλα όσα έλεγα τόσο καιρό και θεωρητικά. Πρέπει οι πολίτες με αναπηρία να συμμετέχουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων ώστε να συνδιαμορφώσουν τις πολιτικές που τους αφορούν.
Αυτή την φορά στις εκλογές είχαν κατέβει σε όλα τα κόμματα αξιολογότατοι άνθρωποι με αναπηρία και ούτε μία φορά δεν έγινε ούτε μία στρογγυλή τράπεζα από κανένα Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης ώστε οι άνθρωποι αυτοί να συζητήσουν τα θέματα αυτά.
Επιπλέον γίνεται και το εξής: έμαθαν πολλοί ότι αυτό το ζήτημα πουλάει αφού υπάρχουν πάνω από 10% του ελληνικού πληθυσμού που είναι πολίτες με σοβαρή αναπηρία και πολύ περισσότεροι είναι οι ενδιαφερόμενοι αν συνυπολογίσουμε και τις οικογένειές τους. Πολύ πιο εύκολα δέχονται τους αναπήρους ως ψηφοφόρους (ως προς το εκλέγειν), αλλά όχι ως προς το εκλέγεσθαι.
Πάντως θα ήθελα να προσθέσω πως μιλώντας συνεχώς για τα θέματα αναπηρίας δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα την στερεότυπη, ότι οι πολίτες με αναπηρία (που είναι και υποψήφιοι πολιτικοί) ασχολούνται ή πρέπει να ασχολούνται μόνο με τα θέματα αναπηρίας. Αυτό είναι ανάπηρη και στερεότυπη αντίληψη.
Εγώ είμαι χαρούμενη που έθεσα υποψηφιότητα αλλά είχα και την επίγνωση και το είχα πει και στην Βουλή όταν συζητούσαμε για την Αναθεώρηση του Συντάγματος σχετικά με τους βουλευτές Επικρατείας. Είχα πει πως ακόμα είναι τέτοιες οι συνθήκες για αυτά τα θέματα στην χώρα μας, που πρέπει να εκπροσωπούνται ομάδες ανθρώπων που δεν έχουν την ευκαιρία να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις και ο μόνος τρόπος είναι το ψηφοδέλτιο επικρατείας.

Φωτογραφία κας. Ελευθερίας Μπερνιδάκη - Άλντους ΝΠ&Σ: Πως αντιμετωπίζουν οι Έλληνες τους συνανθρώπους τους με αναπηρίες;
Ε.Μ: Δυστυχώς στη χώρα μας, οι όροι είναι ακόμη άνισοι: Στην μετακίνηση - σε ένα περιβάλλον με δυσκολίες πρόσβασης - και στις αντιλήψεις του κόσμου που κατά κανόνα είναι αρνητικές, παρόλη την καλή διάθεση και την συμπόνια. Όμως οι συμπολίτες μας δεν νομίζω πως ακόμα βλέπουν τον πολίτη με αναπηρία επί ίσοις όροις. Με συμπάθεια ίσως ναι, αλλά όχι επί ίσοις όροις. Άρα θεωρώ ότι υπάρχει μια σχετική προκατάληψη που λειτουργεί αρνητικά σε τέτοιου είδους αποφάσεις, όπως στον ποιον θεωρούν κατάλληλο πολιτικό για να στείλουν στη Βουλή. Χρειάζεται οπωσδήποτε ενημέρωση και διαπαιδαγώγηση.

ΝΠ&Σ: Κα Μπερνιδάκη υπάρχει συνεχιστής του σημαντικού έργου σας;
Ε.Μ: Πιστεύω πως κανένας δεν είναι αναντικατάστατος. Σημασία όμως δεν έχει να είναι απλώς κάποιος με αναπηρία στα κέντρα λήψης αποφάσεων, αλλά κάποιος που να είναι και άξιος να βρίσκεται εκεί.

ΦωτογραφίαΝΠ&Σ: Κα Μπερνιδάκη είστε παντρεμένη με τρία παιδιά. Από τριών ετών έχετε χάσει το φως σας. Παρόλα αυτά έχετε σπουδάσει σε ξένα εκπαιδευτικά ιδρύματα, έχετε δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, σας ακολουθούν τιμητικές διακρίσεις και βραβεία, όπως το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, έχετε διδάξει σε ξένα και σε ελληνικά πανεπιστήμια, μιλάτε τέσσερις ξένες γλώσσες. Από πού αντλείται τη δύναμή σας και πώς καταφέρατε να τα συνδυάσετε;
Ε.Μ: Τη δύναμή μου την αντλώ από την αγάπη μου για την οικογένειά μου. Νιώθω ότι με στηρίζουν αρκετά για να μπορώ να κάνω αυτά που θέλω, αλλά και εγώ η ίδια αισθάνομαι την υποχρέωση απέναντι τους να είμαι ένα άτομο χρήσιμο στην κοινωνία. Επίσης, θεωρώ πως ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι και η μοίρα του, κάτι που ισχύει και στην περίπτωσή μου. Έχω την αντίληψη ότι υπάρχει κάποιο είδος θείας πρόνοιας, με τον τρόπο που έχω δει την ζωή μου να εξελίσσεται. Ήταν σαν να συνέβαιναν όλα για κάποιο σκοπό. Δεν είμαι μοιρολάτρης. Πιστεύω πως υπάρχει μια βασική ισορροπία στη ζωή μας. Αλλά εξαρτάται και από εμάς κατά πολύ το πώς θα στρίψουμε το τιμόνι. Ατυχίες και δυσκολίες θα τύχουν. Παίρνει κανείς δύναμη πρώτα από μέσα του, γιατί εάν εσύ ο ίδιος δεν αποδεχτείς τον εαυτό σου και την πραγματική σου κατάσταση δεν πρόκειται να πετύχεις τίποτα.

ΝΠ&Σ: Τι έχετε να συμβουλεύσετε τις νέες κοπέλες, που θέτουν ως προτεραιότητα ζωής την επαγγελματική καταξίωση, απαξιώνοντας την προσωπική - οικογενειακή ευτυχία;
Ε.Μ: Θα πρέπει να ψάξουν να βρουν ένα καλό παιδί όπως έλεγαν και οι γιαγιάδες μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά και αίσθηση της δημιουργίας από το να κάνεις οικογένεια. Επιτελείς ένα θαύμα. Θεωρώ ότι είναι απόλυτα σημαντικό για μια γυναίκα να κάνει οικογένεια, αν επιλέξει να είναι καλή και στην επαγγελματική της δραστηριότητα τόσο το καλύτερο. Όταν γίνουν γονείς, και οι άνδρες και οι γυναίκες, πρέπει να έχουν ίσους ρόλους απέναντι στο μεγάλωμα των παιδιών τους, αμοιβαίου σεβασμού στην οικογένεια. Θεωρώ απαράδεκτο να φυγομαχούν τα νέα παιδιά και να αποφεύγουν να κάνουν οικογένεια.
Η εύκολη ζωή είναι ένα μεγάλο δέλεαρ και πρέπει σιγά σιγά να το αντικαταστήσουμε με πιο ουσιαστικές ενασχολήσεις όπως η δημιουργία οικογένειας. Η οικογένεια είναι πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή του ανθρώπου.

ΝΠ&Σ: Πώς κυλά η μέρα της Ελευθερίας Μπερνιδάκη;
Ε.Μ: Πάντα είμαι απασχολημένη. Αυτή την στιγμή έχω επανέλθει στο χώρο της διδασκαλίας, ως καθηγήτρια κλασσικών σπουδών στο Deree και είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί είναι κάτι που το κάνω με λατρεία, όχι απλώς με ευχαρίστηση. Κατά καιρούς στη ζωή μου έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα. Από το να πλέξω πανωφόρι, μπεμπε καλτσάκια για μωρά φίλων, από τα να μεγαλώσω τα παιδιά μου αλλάζοντας μέχρι πάνες, συγγραφή βιβλίων, ταξιδεύω. Οι μέρες μου είναι πάντα γεμάτες.

Εξώφυλλο τεύχοςΝΠ&Σ: Τι έχετε να πείτε σε όλους εκείνους που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα αναπηρίας και που ξυπνώντας κάθε πρωί, «πελαγώνουν» με την καθημερινότητά τους;
Ε.Μ: Εύχομαι ο κόσμος να έχει πάντα τόσο μικρά προβλήματα και να πελαγώνει με αυτά. Αν πάρουμε ένα λεπτό από την μέρα και σκεφτούμε πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε την υγεία μας και η μόνη μας ταλαιπωρία π.χ. είναι η συγκοινωνία, τότε θα νιώσουμε πραγματικά τυχεροί και ευτυχισμένοι. Πρέπει να βρίσκουν πιο σημαντικά πράγματα να ασχολούνται, όπως είναι ο εθελοντισμός.
Όσο νόημα βρίσκεις στο να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες της ζωής, τόσο λιγότερο δίνεις ευκαιρία στον εαυτό σου να είναι δυστυχισμένος και κακομοίρης.

ΝΠ&Σ: Κάνετε όνειρα για το μέλλον; Έχετε απραγματοποίητες επιθυμίες;
Ε.Μ: Όνειρα πολλά, όπως και απραγματοποίητες επιθυμίες. Ένα άμεσο όνειρο με το οποίο ασχολούμαι χρόνια και πιστεύω πως ήρθε η ώρα να το κάνω πραγματικότητα είναι να φροντίσω να μεταφραστεί και στα ελληνικά το βιβλίο που γεννήθηκε με την διδακτορική μου διατριβή, με τον τίτλο, «Η τυφλότητα στον πολιτισμό του φωτός»

Πλήρες Κείμενο - [PDF - 585Kb]

αρχή

Αποστολή σελίδας