Παρέμβαση Μπερνιδάκη σε ημερίδα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Οικογενειών για την Ψυχική Υγεία
Η θέση της σελίδας είναι:
Μπερνιδάκη-Άλντους » Ομιλίες » Πανεπιστήμια - Ιδρύματα - Ημερίδες
Πίσω στο Πανεπιστήμια - Ιδρύματα - Ημερίδες
Ημερίδα ΠΟΣΟΨΥ – ΔΥΨΑ 9.5.2007
Θέμα: «Ψυχοεκπαίδευση Οικογένειας και Ασθενούς»
Αγαπητή Κύρια Ασκούνη Πρόεδρε της ΠΟΣΟΨΥ,
Αγαπητοί φίλοι της ΔΥΨΑ και της ΠΟΣΟΨΥ,
Κυρίες και κύριοι,
Είναι τιμή μου που βρίσκομαι ανάμεσα σας για να χαιρετήσω μια τόσο σημαντική ημερίδα, που έχει στόχο την ενεργό συμμετοχή, αφενός των οικογενειών των πασχόντων από ψυχικές διαταραχές ή ασθένειες, και αφετέρου των ίδιων των ανθρώπων που αγωνίζονται να βελτιώσουν την ψυχική τους υγεία και να συμμετέχουν στη διαμόρφωση καλύτερων συνθηκών της ζωής τους.
Ο αγώνας και της ΠΟΣΟΨΥ και της ΔΥΨΑ είναι δύσκολος, απαραίτητος και ιερός.
Αξίζει να συμπαρασταθούμε όλοι μας στους ανθρώπους που καταβάλουν γενναίες προσπάθειες για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους: είτε αγωνιζόμενοι να αγκαλιάσουν τα μέλη των οικογενειών τους που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα ψυχικής νόσου, είτε οι ίδιοι οι πάσχοντες επιδιώκουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Μια τέτοια κοινή προσπάθεια για την άρση των αρνητικών διακρίσεων και την κατάργηση των αρνητικών στερεοτύπων που στιγματίζουν τους ψυχικά ασθενείς και τις οικογένειες τους, είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη αυτή τη στιγμή, που το 2007 ανακηρύχτηκε ως ευρωπαϊκό έτος ίσως ευκαιριών για όλους. Ευτυχής συγκυρία είναι και το γεγονός ότι πριν από ένα μήνα υπεγράφει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από άλλες χώρες η Διεθνής Σύμβαση «για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία», που συμπεριλαμβάνει ρητά και τα ανθρώπινα δικαιώματα των ανθρώπων με ψυχικές ασθένειες.
Ο δρόμος για την επίτευξη των επιθυμητών στόχων είναι μακρύς και δύσβατος. Υπάρχει όμως ελπίδα, υπάρχει θέληση και σιγά σιγά βελτιώνονται και οι αντιλήψεις των συμπολιτών μας για αυτά τα θέματα. Ως Πρόεδρος της Ειδικής Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για θέματα αναπηρίας, μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι η αλλαγή των αντιλήψεων προς το καλύτερο είναι γεγονός. Διαπίστωσα και η ίδια τη διαδικασία διαπαιδαγώγησης των συναδέλφων βουλευτών κατά τη διάρκεια των εργασιών μας στην επιτροπή. Η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τέτοια θέματα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την άρση των διακρίσεων που κάνουν τόσο μεγάλο κακό. Σε αυτήν την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης συνεισφέρει και η έκθεση της διακομματικής επιτροπής της βουλής για θέματα αναπηρίας.
Δεν είμαι γιατρός, αλλά ως άτομο με αναπηρία η ίδια, γνωρίζω πολύ καλά το δύσκολο αγώνα που καλείται να δώσει τόσο η οικογένεια του πάσχοντος όσο και οι ίδιοι οι συμπολίτες μας που θεωρούνται διαφορετικοί.
Ο καθημερινός αγώνας για ένταξη στο κοινωνικό γίγνεσθαι και σε ίσες ευκαιρίες είναι άνισος και τις περισσότερες φορές δίνεται χωρίς τη σωστή υποστήριξη της πολιτείας και των συνανθρώπων μας.
Δυστυχώς στη χώρα μας, η ψυχική υγεία πολύ απέχει από το να αντιμετωπίζεται με την ίδια σοβαρότητα όπως η σωματική υγεία. Είναι χρέος της Πολιτείας να δει και να αντιμετωπίσει συνολικά το πρόβλημα. Κατά την άποψη μου η γνωστή ως ψυχιατρική μεταρρύθμιση είναι απαραίτητο να προχωρήσει προς την κατεύθυνση της επανένταξης των ψυχικά ασθενών στην κοινωνία, αλλά και στον περιορισμό της παραμονής τους στα ψυχιατρεία, όταν αυτά έχουν το χαρακτήρα ασύλων, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση των νοσηλευομένων. Πρέπει να επισημάνουμε όμως και τον κίνδυνο μιας αποασυλοποίησης όταν γίνεται χωρίς τις κατάλληλες προϋποθέσεις και την απαιτούμενη στήριξη που χρειάζονται και οι ψυχικά ασθενείς και οι οικογένειες τους. Σίγουρα πρέπει να αξιοποιηθούν με πιο γοργούς ρυθμούς οι κοινοτικοί και εθνικοί πόροι για μεγαλύτερη χρηματοδότηση υποστηρικτικών δράσεων και δομών. Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι η ψυχιατρική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να είναι επιτυχής, χωρίς τη συμμετοχή της οικογένειας του ασθενούς και χωρίς την οικονομική στήριξη από την πολιτεία σε όσους την έχουν ανάγκη.
Κυρίες και κύριοι,
Είναι αδιανόητο να διοργανώνονται προγράμματα για τη βελτίωση της ζωής των ψυχικά ασθενών χωρίς τη συμμετοχή των οικογενειών τους. Η συμμετοχή των οικογενειών είναι βασικός παράγοντας για να είναι βιώσιμη κάθε προσπάθεια και κάθε πρόγραμμα που στοχεύει στη βελτίωση της ζωής των ασθενών. Χωρίς τη συμμετοχή των οικογενειών αλλά και τη συντονισμένη συνεργασία πολιτείας και μη κυβερνητικών οργανώσεων, καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα στον ευαίσθητο χώρο της ψυχικής υγείας.
Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι για τη συστηματική ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, χρειάζεται η συνεργασία των Μ.Μ.Ε που έχουν σημαντικές ευθύνες για τον αρνητικό πολλές φορές τρόπο προβολής των ψυχικά ασθενών. Ευθύνες όμως έχουμε όλοι μας. Πάνω απ’ όλα έχουμε την ευθύνη να δουλέψουμε για μια κοινωνία που θα δίνει ευκαιρίες και στους ψυχικά ασθενείς να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή και ιδιαίτερα στην εργασία, ανάλογα με τις δυνατότητες τους.
Τα ταλέντα και οι ικανότητες του κάθε ανθρώπου πρέπει να αναγνωρίζονται και να αξιοποιούνται. Η συμμετοχή σε μια δημιουργική ζωή με νόημα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη.
Ολοκληρώνοντας, θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στη ΠΟΣΟΨΥ και στη ΔΥΨΑ και σε όσους συντελούν με συνέπεια και αφοσίωση για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των συνανθρώπων μας που στάθηκαν λιγότερο τυχεροί. Εκδηλώσεις σαν τη σημερινή, πρέπει να συνεχισθούν και να βρουν μιμητές. Εύχομαι κάθε επιτυχία στις εργασίες της ημερίδας και είμαι βέβαιη ότι θα καταλήξει σε χρήσιμα και ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Σας ευχαριστώ.
Πλήρες Κείμενο - [131kb]