Ελευθερία Μπερνιδάκη-Άλντους



Προσβασιμότητα των Aτόμων με Aναπηρία

Μπερνιδάκη-Άλντους » Αναπηρία και Βουλή των Ελλήνων » Θέσεις της κα Ελ. Μπερνιδάκη-Άλντους, Προέδρου "Διακομματικής Επιτροπής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα Άτομα με Αναπηρίες" κατά τις συνεδριάσεις της Επιτροπής

Πίσω στο Θέσεις της κα Ελ. Μπερνιδάκη-Άλντους, Προέδρου "Διακομματικής Επιτροπής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα Άτομα με Αναπηρίες" κατά τις συνεδριάσεις της Επιτροπής



ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑ' - ΣΥΝΟΔΟΣ B'
ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ,
ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ

9 Μαρτίου 2006

Θέματα ημερήσιας διάταξης:
Προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΕΡΝΙΔΑΚΗ – ΑΛΝΤΟΥΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι στο σημερινό μας θέμα είναι η εισήγηση για την προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία. Είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα. Ευτυχώς, το θέμα έχει μείνει στην επικαιρότητα. Σχεδόν κάθε εβδομάδα, διαβάζουμε άρθρα που αναδεικνύουν το θέμα. Οι τομείς που πρέπει να βελτιωθούν οι φορείς που πρέπει να ασχοληθούν και οι άνθρωποι που θα επηρεαστούν από τη βελτίωση της προσβασιμότητας στο δομημένο περιβάλλον είναι τόσοι πολλοί που είναι περιττό να τους αναφέρω.

Η εισήγηση θα παρουσιαστεί από τους συναδέλφους κ.κ. Μελά και Κωνσταντάρα. Όλες οι εισηγήσεις θα μορφοποιηθούν, ώστε να ενσωματωθούν στην τελική μας ΄Εκθεση.

Γνωρίζουμε ότι στην Επιτροπή μας έχουμε ακούσει τους εκπροσώπους των πολιτών με κινητικές αναπηρίες, τους Υπουργούς Μεταφορών κ.κ. Λιάπη και Νεράντζη και έχουμε παρευρεθεί σε πολλές εκδηλώσεις για τα άτομα με αναπηρίες. Η προσβασιμότητα αφορά και τους τυφλούς. Όλοι θα ωφεληθούν από ένα βελτιωμένο περιβάλλον, αλλά η πρόσβαση στα σχολεία για τα παιδιά με αναπηρία, η πρόσβαση στα πεζοδρόμια για τους τυφλούς και κινητικά αναπήρους δεν είναι απλώς θέμα διευκόλυνσης, αλλά θέμα απόλυτης ανάγκης. Είτε τους επιτρέπουμε να βρεθούν και να συμμετέχουν στη ζωή και την κοινωνία ή τους καθηλώνουμε στα σπίτια τους από φόβο να μην σκοτωθούν στα πεζοδρόμια και να μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα.

Αυτά τα διαχωρίζουμε από το γεγονός ότι κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη ένα βελτιωμένο περιβάλλον, για να μην καρφώνονται τα τακούνια στα πεζοδρόμια και να μπορεί να προχωρήσει το καροτσάκι του μωρού. Μιλάμε για ζωτικά ζητήματα. Μιλάμε για την προσβασιμότητα του πάνω από 10% των πολιτών της χώρας στο δομημένο περιβάλλον που σημαίνει την προσβασιμότητα στη ζωή.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΕΡΝΙΔΑΚΗ – ΑΛΝΤΟΥΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Θα ήθελα να συγχαρώ τους συναδέλφους για το τόσο περίπλοκο και σημαντικό ζήτημα και να κατοχυρώσω διαδικαστικά, ως Πρόεδρος, ότι όλα αυτά τα πολύ σημαντικά θέματα, που πρέπει να αποτελέσουν ένα κύριο κομμάτι στην Έκθεση μας, πρέπει να επιστραφούν σε ενιαίο κείμενο μαζί με την εισήγηση του κ. Μελά και του κ. Κωνσταντάρα, με τις ανάλογες βελτιώσεις.

Επί της ουσίας, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι το ποιος παρακολουθεί τους παρακολουθούντες είναι ένα σημαντικό κομμάτι. Δηλαδή, πώς από το λόγο θα φθάσουμε στην πράξη. Πως από τα νομοσχέδια θα φθάσουμε όχι μόνο στις θεσμοθετημένες διατάξεις, αλλά πώς θα βεβαιωθούμε ότι αυτά θα εφαρμόζονται. Η Επιτροπή μας δεν θα μπορέσει εξ ορισμού να επιβάλει τίποτα απ' όλα αυτά. Πρέπει, όμως, να συντελέσει στο μεγάλο αυτό κομμάτι της ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης και της πληροφόρησης των ιδίων των Α.Μ.Ε.Α.. Μπορούμε να ζητήσουμε να δοθεί συνέχεια στην Επιτροπή, γιατί εμείς, σε αυτήν τη φάση, έχουμε επισημάνει τα προβλήματα και προτείνουμε ορισμένες λύσεις. Ο χρόνος θα δείξει, αν η ελληνική κοινωνία και η Πολιτεία θα μπορέσουν να εκσυγχρονιστούν, έχοντας αποδεχθεί ότι οι ανάπηροι και δικαιώματα.

Επομένως, πιστεύω ότι, εφόσον αυτό είναι ένα αίτημα της Επιτροπής, ότι, δηλαδή, υπάρχει ακόμη ενεργός ρόλος, με σκοπό τη συνέχιση της, θα ακολουθήσουμε την κατάλληλη διαδικασία και το ζήτημα αυτό θα το συμπεριλάβουμε στα συμπεράσματα, που θα αναδείξουμε στην Έκθεση μας. Η Βουλή θεσμικά είναι ο κυριότερος χώρος, που θα πρέπει να τίθενται όλα τα ζητήματα, που αφορούν σε σημαντικά θέματα: Πώς, δηλαδή, η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει τα Α.Μ.Ε.Α..

Ανάμεσα στις κύριες κατηγορίες, που υπάρχει άμεση ανάγκη προσαρμογής του δομημένου περιβάλλοντος για την πρόσβαση τους στα κοινωνικά αγαθά, είναι και η κατηγορία των κωφών. Σε αντίθεση με την κινητική αναπηρία και την τύφλωση, χρειάζεται, για παράδειγμα, επισήμανση με φωτεινούς σηματοδότες, ώστε οι κωφοί να έχουν τη δυνατότητα να αντιλαμβάνονται οπτικά αυτό που οι άλλοι ακούνε. Επίσης, για παράδειγμα, μία αναγγελία σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς να γίνεται με φωτεινή επιγραφή. Επίσης, ένα ξενοδοχείο να μπορεί να έχει κάποιο τηλέφωνο, το οποίο θα έχει προσαρμοστεί κατάλληλα, για να αντιλαμβάνεται ο κωφός πελάτης του ότι αυτό έχει κλείσει. Αυτά είναι πράγματα εφικτά και δεν κοστίζουν, γιατί η τεχνολογία έχει προχωρήσει αρκετά. Η αντίληψη είναι αυτή που, κυρίως, πρέπει να προσαρμοστεί και να αλλάξει. Δεν έχει λιγότερο δικαίωμα στην πρόσβαση, στη ζωή και στο περιβάλλον ο πολίτης με αναπηρία.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΕΡΝΙΔΑΚΗ – ΑΛΝΤΟΥΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής):
Εφόσον μιλάμε για εκσυγχρονισμό, θα ήθελα να πω ότι είναι επικίνδυνο για ένα κωφό, που βρίσκεται σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς, πρώτον, να μην ξέρει ότι έφθασε κάπου ή να μην αντιληφθεί ότι υπάρχει πυρκαγιά ή κάποιο άλλο πρόβλημα. Είναι κάτι που μπορούμε να το συμπεριλάβουμε.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΕΡΝΙΔΑΚΗ – ΑΛΝΤΟΥΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Ως προς το ένας χώρος οργανωμένος, για προσβασιμότητας για τους αναπήρους, έχουν συνδυαστεί δύο ιδέες, η μια είναι το πώς να βελτιωθούν τα διακεκομμένα πεζοδρόμια που έχουν οδηγό τυφλών αλλά πέφτουν σε δέντρο ή λεωφόρο. Και νομίζω ότι αυτό εννοούσε ο κ. Κωνσταντάρας, το να έχουμε λιγότερους χώρους και προσαρμοσμένους κατάλληλα παρά πολλούς μη οργανωμένους. Σαφώς, δεν μπορεί ένας δήμος ξαφνικά να τα κάνει όλα.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΕΡΝΙΔΑΚΗ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κύριε Τσαντούλα, σας βεβαιώνω από την εμπειρία μου, ως Καθηγήτριας, ότι πραγματικά ο μόνος τρόπος να αλλάξει μια κοινωνία είναι να αρχίσουμε από τα παιδιά, τα οποία έχουν ανοικτό μυαλό και αφήνουν πίσω τους όλη την νοοτροπία που κουβαλούν από τους γονείς τους.

Είναι απαραίτητο το μάθημα «Αγωγής του Πολίτη», το οποίο θα συμπεριλαμβάνει σαν κύριο θέμα την διαπαιδαγώγηση των παιδιών από την ηλικία του νηπιαγωγείου.

Έχετε, λοιπόν, δίκιο και επιτρέψτε μου να νομίζω ότι ένα κομμάτι της ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης οφείλεται και στο έργο της Επιτροπής μας. Ας ακουσθεί αυτό αλαζονικό, αλλά πιστεύω ότι έχουμε επηρεάσει πολύ τον κόσμο. Εμείς επισημαίνουμε την ανάγκη να γίνει κύριο θέμα, το θέμα της συμπερίληψης των πολιτών με αναπηρία, στα δρώμενα της κοινωνίας.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΕΡΝΙΔΑΚΗ -ΑΛΝΤΟΥΣ(Πρόεδρος της Επιτροπής): Θα ήθελα να διευκρινίσω το εξής: Ο ρόλος της Επιτροπής μας δεν είναι στην ουσία να επιληφθεί κανενός θέματος. Σίγουρα, ρόλος της δεν είναι ούτε καν να μελετήσει την επιδοματική πολιτική της Κυβέρνησης. Εμείς, απλά, αναδεικνύουμε τα προβλήματα και κάνουμε προτάσεις. Το πώς θα υλοποιηθούν αυτές, είναι θέμα αφενός της εκτελεστικής εξουσίας και αφετέρου της ελληνικής κοινωνίας. Για να λυθούν τα θέματα αυτά, χρειάζονται σημαντικοί πόροι. Ο Έλληνας πολίτης, εάν δεν κρίνει ως σημαντικό το θέμα της επίλυσης των προβλημάτων των αναπήρων, από τη μια μεν θα τους λυπάται και θα θέλει κάπως να τους βοηθήσει, αλλά, από την άλλη, την ώρα που θα πρέπει να ψηφίσει εκείνον, που θα βοηθήσει αυτά τα θέματα, θα σκεφθεί περισσότερο τι θα μπει στην τσέπη του. Η ευαισθητοποίηση, λοιπόν, της κοινής γνώμης, δεν είναι κάτι που μπορούμε να απαξιώσουμε.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΕΡΝΙΔΑΚΗ - ΑΛΝΤΟΥΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Συμφωνώ μαζί σας. Επιμένω ότι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να επηρεαστεί η Πολιτεία. Μπορείτε, βεβαίως, να καταθέσετε ένα υπόμνημα σας με την άποψη σας.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΕΡΝΙΔΑΚΗ - ΑΛΝΤΟΥΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι, βεβαίως, οι εισηγήσεις σας έχουν γίνει αποδεκτές επί της Αρχής, με την εννοείται μορφοποίηση που θα λάβουν, όπως όλες οι εισηγήσεις, στο τέλος.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΕΡΝΙΔΑΚΗ - ΑΛΝΤΟΥΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Βεβαίως, ποτέ δεν μιλήσαμε εδώ στην Επιτροπή μας μόνο για την Αθήνα, αυτό είναι σαφές. Τους πολίτες, τους εννοούμε πολίτες όλης της επικράτειας και αυτό είναι, επίσης, σαφές.

Αυτό που ζητούμε, από τότε που ξεκίνησε η Επιτροπή εδώ και δύο χρόνια τώρα, είναι ότι το έργο της Επιτροπής πρέπει να συνεχιστεί, διότι θεωρούμε ότι έχει ρόλο να παίξει, αλλά θα πρέπει να είναι διακριτός ο ρόλος μας. Εμείς, μόνο σαν Διακομματική Επιτροπή της Βουλής μπορούμε να λειτουργήσουμε. Παρατηρούμε όλοι, όμως, το θέμα της έλλειψης συντονισμού και αυτό αφορά και την πολιτεία. Έχουμε διαπιστώσει ότι οι αρμοδιότητες για τα θέματα της αναπηρίας διαχέονται σε πολλά Υπουργεία και αυτό μπορεί να ληφθεί υπόψη μέσα στις προτάσεις μας, που έχει πει ο καθένας μας με χίλια λόγια χωριστά. Εγώ πιστεύω ότι η ειδική αγωγή είναι τόσο σημαντικό θέμα, που ίσως, πρέπει να αναβαθμιστεί, τουλάχιστον, σε επίπεδο Γενικής Γραμματείας για την ειδική αγωγή. Πιστεύω επίσης, ότι το θέμα της ίσης μεταχείρισης των πολιτών με αναπηρία είναι τόσο σημαντικό που ίσως πρέπει να ιδρυθεί Γενική Γραμματεία Ισότητας, όπως έχει γίνει με το θέμα των γυναικών. Μπορούμε να προτείνουμε δομικά σημαντικές και ίσως και επαναστατικές προτάσεις για την επίλυση των θεμάτων. Πάντως, σε ότι και να καταλήξουμε εμείς και όπως και να προχωρήσει η υπόθεση των αναπήρων στην χώρα μας, δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι υπάρχει έλλειψη συντονισμού και αυτό αφορά τις πολιτικές δεκαετιών, ολόκληρης της ζωής του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Επομένως και το πόσα χρήματα διατίθενται ή θα έπρεπε να έχουν διατεθεί είναι σημαντικό και το πόσα χρήματα χρειάζεται και πόσα έχει η ελληνική πολιτεία να διαθέσει και αυτό είναι σημαντικό.

Εμείς μπορούμε να πούμε ποια είναι τα προβλήματα, να κάνουμε τις προτάσεις και με τη λογική συνετών ανθρώπων που ξέρουν ότι ό,τι δεν μπόρεσε να λυθεί στα 180 χρόνια του νεοελληνικού κράτους, δεν μπορεί να λυθεί ούτε σε ένα, ούτε σε δύο, ούτε σε τέσσερα χρόνια. Το θέμα είναι συνειδητοποιούμε τι πρέπει να γίνει; Πάμε πιο γρήγορα από ότι πηγαίναμε πριν; Συνειδητοποιεί ο πολίτης ότι αυτό είναι ένα σημαντικό θέμα; Από εκεί και πέρα ο καθένας και το κάθε κόμμα και ο κάθε Βουλευτής πρέπει να ανακαλύψει τρόπους που μπορεί να βοηθήσει και ξέρει πώς να το κάνει, ή αν δεν ξέρει πρέπει να νιώσει την υποχρέωση να το μάθει. Επιμένω στην έννοια συντονισμός και επανέρχομαι στην αναγκαιότητα μιας Επιτροπής που η συνέχειά της να καθιερωθεί σαν θεσμός ως Μόνιμης Επιτροπής της Βουλής. Τα αναπηρικά θέματα δεν αντιστοιχούν σε ένα Υπουργείο για να έχουμε μια Διαρκή Επιτροπή αναπηρικών θεμάτων, όπως έχουμε Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, για παράδειγμα. Όμως, είναι τόσο σημαντικά που νομίζω ότι αυτή η Επιτροπή πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, για να της δοθεί και η δυνατότητα να είναι πιο αποτελεσματική, στα πλαίσια, βέβαια, των αρμοδιοτήτων της.

Επομένως, συνάδελφοι από όλα τα κόμματα, επειδή θυμάμαι πολύ καλά και διαχρονικά τι έχουμε πει εδώ, συμφωνώ απόλυτα με την κύρια έννοια των όσων είπε ο καθένας, που είναι τι θα γίνει και τι θα κάνουμε. Όλοι μας νιώθουμε έντονα την ανάγκη να λυθούν τα προβλήματα, απλά οι προτάσεις μας πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένες και από την κάθε εισήγηση σας που θα πάρω τελικά αλλά και στην έκθεσή μας συνολικά.

Κύριοι συνάδελφοι, θα αποφασίσουμε ποιες θα είναι οι κύριες προτάσεις μας, που εμείς κρίνουμε ότι πρέπει να μπουν και στην γενική μας τοποθέτηση, στον πρόλογό μας. Εγώ καταλαβαίνω, ότι νιώθουμε όλοι το βάρος της ευθύνης που μας αναλογεί, σαν βουλευτές και σαν Επιτροπή. Διευκρινίζω, όμως, ότι για την πραγματική και την ουσιαστική επίλυση αυτών των προβλημάτων θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός, ότι είναι πάρα πολλές οι δεκαετίες που τελικά αυτά τα θέματα έμειναν άλυτα. Θα πρέπει να συντελέσουμε και εμείς εποικοδομητικά με τις προτάσεις μας, που δε νομίζω ότι θα βρουν άμεσα πρακτική εφαρμογή, αλλά που θα σπρώξουν γρηγορότερα τα θέματα προς τη σωστή κατεύθυνση.

αρχή

Αποστολή σελίδας